Wydatek na zakup nowego środka trwałego „w miejsce” środka trwałego, który ze względu na przykładową awarię nie nadawał się do dalszej eksploatacji, nie może zostać rozliczony jako remont. W tym przypadku dojdzie do zakupu nowego środka trwałego, a wydatki na taki zakup będą zaliczane do kosztów podatkowych za pośrednictwem odpisów amortyzacyjnych.
Co do zasady, o sposobie rozliczenia wydatków na nabycie środka trwałego nie decyduje przyczyna dokonania zakupu. Będzie tak niezależnie od tego, czy „nowy” środek trwały został nabyty w celu zastąpienia dotychczas używanego składnika (i posiada/bądź nie posiada takie same parametry), czy też decyzja w tym zakresie została podjęta w związku z realizacją planów inwestycyjnych.
W każdym przypadku dla uznania nabytego składnika za środek trwały, decydującym będzie spełnienie warunków określonych w art. 22a ust. 1 ustawy o PDOF (odpowiednio art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP). Zgodnie z którą, amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2) maszyny, urządzenia i środki transportu,
3) inne przedmioty
– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu – zwane środkami trwałymi.
Nabyty składnik majątku będzie podlegał amortyzacji podatkowej, o ile posiada ww. cechy. Należy dodatkowo pamiętać, że uznanie nabytego składnika za środek trwały nie wyłącza możliwości jego jednorazowego rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów. Będzie to możliwe, w przypadku gdy jego wartość początkowa nie przekroczy 10.000 zł. Wówczas podatnik (zamiast „zwykłej” amortyzacji z wykorzystaniem stawek z Wykazu) ma możliwość:
W przypadku wyższych wartości początkowych podatnik – po spełnieniu określonych warunków – może dokonać jednorazowych odpisów amortyzacyjnych ograniczonych rocznym limitem:
Istotą remontu są wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, w tym również polegające na wymianie zużytych składników technicznych, następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększającej jego wartości początkowej. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego i co do zasady, jest wynikiem jego zużycia. Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru.
Pojęcie wydatków remontowych nie obejmuje wydatków na zakup środka trwałego, który ma zastąpić inny środek trwały nie nadający się do używania. W takim świetle zakup „nowego” środka trwałego to zdarzenie nie mające z remontem nic wspólnego, gdyż w takim przypadku „stary” środek trwały, jako odrębny składnik majątku, istnieje nadal. Może on zostać sprzedany, zlikwidowany lub przeznaczony do wykorzystania w inny sposób.
Należy zatem stwierdzić, że wydatki na zakup środka trwałego w celu zastąpienia innego środka trwałego (przykładowo niesprawnego) nie mogą być rozliczane jako wydatki remontowe. W takim przypadku następuje nabycie odrębnego środka trwałego, podlegającego rozliczeniu na zasadach ogólnych dotyczących środków trwałych.
BR LIBRO | Chocimska 14, 00-791 Warszawa, woj. mazowieckie | tel.: 601 96 70 60 | email: kontakt@br-libro.pl